بررسی علل ایجاد شکاف های بزرگ در راههای احداث شده روی بستر خاک های رمبنده و ارائه راهکار جهت کاهش، تثبیت و حذف آنها در محدوده دشت سملقان استان خراسان شمالی (با رویکرد مدیریت بحران راه)

نخستین مرحله تشکیل شکاف های بزرگ دشت سملقان در سال 1379 ایجاد شده و طی سالهای بعد توسعه یافته و خسارات زیادی را به همراه داشته است. دومین مرحله تشکیل شکاف ها در شهریور ماه سال 1390 هم زمان با بارندگی ها و جریان سیلاب در سطح دشت ایجاد شده است. ایجاد این شکاف ها طی سالهای اخیر، مشکلات عمده برای کشاورزان، نگرانی اهالی روستاهای مجاور و توجه جدی مسئولین را به همراه داشته است. شکاف های بزرگ دشت سملقان با راستای شمال شرق – جنوب غرب و بصورت پلکانی با طول 300 تا 500 متر، باز شدگی 1 تا 4 متر، عمق 10 تا 15 متر و فواصل 50 متر نسبت به یکدیگر ، تشکیل شده اند. توسعه شکاف های بزرگ دشت سملقان جاده های روستایی در بخش غربی دشت را تحت تاثیر قرار داده و خساراتی را در آینده به همراه خواهد داشت. اما روند توسعه شکاف های بزرگ دشت سملقان به گونه ای است که جاده اصلی بجنورد – گرگان خارج از محدوده اثر آنها بوده و مشکلاتی برای این جاده و تاسیسات آن به همراه نخواهد داشت. بر اساس نتایج آزمایش تحکیم انجام شده خاکهای بخش غربی دشت سملقان در عمق 4 تا 5 متری دارای پتانسیل رمبندگی می باشد. حضور این خاکها نقش مهمی در توسعه شکاف های پیرامون جاده های بخش عربی دشت سملقان دارد. با توجه به خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک در مناطق پر خطر (مجاور جاده ها) ، ضرورت اصلاح بر جای خاکهای رمبنده بصورت غیر مخرب و به روش تزریق وجود دارد.